Maandag 7 augustus

Een hele goeie avond allemaal,

Vandaag mag ik jullie meenemen in al onze belevenissen, hier in het verre Roemenië. De dag (7 augustus, om verwarring te voorkomen) was gelukkig vrij vol gepland, dus er is genoeg materiaal.

In de vroege ochtend begint toch duidelijk te worden dat de vermoeidheid bij sommigen toeslaat. De reveille stond weer om 7:30 gepland, maar rond die tijd lagen er nog een hoop mensen te slapen, niet de bedoeling aldus de leiding. Het weer was ’s ochtends zeer mistroostig, dus de stille tijd vond noodgedwongen binnen plaats. Daarna is iedereen gelukkig wel vlot vetrokken richting de geplande activiteiten. Een flinke groep ging richting het weeshuis, bestaande uit Febe, Jasper, Rosalie, Maarten, Gideon, Mieneke. Zij hebben geknutseld en een actief spel gedaan, de regen was inmiddels gelukkig gestopt Een veel kleiner groepje, bestaande uit Niels, Stefan en Janko, zijn naar Glodeni geweest om verder te gaan met dakpannen van het dak halen. Niels vond hierbij een overleden vogeltje, en liet daarbij weten graag iemand blij te willen maken met die dode mus. De rest (Johan, Jesse, Jara, Hugo, Jan en ik) zijn naar de kerk in Apelina geweest. Het werk bij de kerk ging zeer voorspoedig, en tegen de tijd dat de andere groepen in Apelina arriveerden om het kinderwerk programma in de kerk te draaien, was het verfwerk zo goed als af.

Al de gehele dag zat iedereen in spanning, want de dag ervoor was er aangekondigd dat er een verassing voor ons in het verschiet lag na het kinderprogramma. Toch hadden sommigen last van een klein dipje vlak voor we moesten beginnen met het kinderprogramma. Het regende buiten ook hard en er waren daardoor aan het begin weinig kinderen. Gelukkig vond iedereen weer enorm veel energie toen de eerste noten van monsterhit Crazy Fiësta door de zaal klonken. Het kinderprogramma ging verder prima, en de kinderen wilden graag even blijven hangen.

Het was op dat moment dat er karren met paarden ervoor het terrein op kwamen rijden. Nu bleek dat de verassing een groepstocht met paard en wagen inhield, waarover iedereen natuurlijk zeer verheugd was. De volledige Roemeense ervaring kan echt alleen op die manier beleefd worden. Na een mooi rondje spoorde onze menner het paard even flink aan waardoor we met een rotvaart het terrein weer opkwamen. Nadat we stil waren komen staan begaf onze stokoude kar het zo’n beetje, waardoor de helft van ons onderuit ging. Hierna heeft Jan naar eigen zeggen zijn angst kunnen overwinnen door een van de paarden een aaitje te geven, iedereen was trots.

Na dit avontuur waren we bij Atilla thuis uitgenodigd voor een zeer overvloedige barbecue. Een welkome ervaring na een dag hard werken. Atilla gaf ons te kennen dat alles op moest, en we hebben ons uiterste best gedaan. Na het eten hebben we Jesse in het zwembad mogen gooien, met de belofte hem financieel te steunen met z’n Muskathlon. Hierna raakten we aan de praat met Attila over verschillende zaken, en hij vertelde dingen waardoor ons respect nog verder voor hem groeide. Roemenië is in essentie een zeer disfunctioneel land, met een enorme overheidssector, waar veel geld in moet gaan om die te onderhouden. Dit resulteert in veel corruptie, eindeloze controles, veel regulatie, grote belastingen en oneerlijke verhoudingen. Attila heeft hier zelf ook veel last van. Hij heeft meerder projecten lopen maar de overheid zit hem met alles in de weg. Morgen komen er inspecteurs helemaal vanuit Bucharest om zijn kindertehuis te controleren, en dat is de achtste controle in twee weken. Toch blijft hij zijn werk met moed en vaderlandsliefde doorzetten. En dat werpt zijn vruchten af. Wij kwamen er bijvoorbeeld tijdens dit gesprek achter dat ons Janko tijdens de kerkdienst zondag naast de grootste drugslord van deze regio heeft gezeten, die blijkbaar regelmatig de diensten bijwoont.

Later arriveerden we weer bij ons logement, en stonden we moe voor de deur, toen we uit een van de toiletten op de benedenverdieping een onbekende man zagen lopen. Eenmaal binnen bleek dat er een bandje met enige regelmaat in ons huis oefent, en zij waren terwijl wij weg waren, ondanks duidelijke tekenen van bewoning, gewoon lekker gaan oefenen. Er was zelfs een jarige dus ze hadden buiten een flink banket opgezet. Het dak was bezig eraf te gaan toen wij ze tot hun spijt kwamen onderbreken. Gelukkig pakten ze zeer gewillig hun biezen en konden wij niet veel van onze nachtrust genieten.

Groetjes David